Het was een beetje een vreemde zondag. Zomaar een wedstrijd tussen 2 lange stilteperiodes in. Tenminste, als de Siberische kou lang standhoudt. Die kou is hard op weg richting Nederland, maar het is een lange weg en daarom viel deze zondag net op tijd.

Overigens is die stilte ook maar relatief. Valken had wel 3 oefenwedstrijden gespeeld. De resultaten waren wisselend, maar ook vooral hoopvol. Andijk en Westfriezen werden met grote cijfers verslagen (0-5; 0-3). Natuurlijk speelde beide teams niet op volle oorlogssterkte, maar dat gold ook voor Valken, in mindere mate dat wel. Alleen in de uitwedstrijd tegen Oosthuizen werd verloren, maar ook in die wedstrijd werd 70min. heel behoorlijk gespeeld.

Deze zondag was niet alleen vreemd, maar ook zeer belangrijk. Op het programma stond namelijk de uitwedstrijd tegen Kwiek’78. Beide ploegen bivakkeren onderin de stand met 12 punten. Kwiek had hier een wedstrijd meer voor nodig en kan daarom alleen nog Winkel onder zich dulden. De eerste ontmoeting was een onvervalste kraker. In een knotsgekke en vooral kletsnatte wedstrijd trok Kwiek aan het langste eind met 2-3.

Valken miste vaste kracht Chris die helaas voor hem van de ene naar de andere spierblessure hobbelt. Mark Borst was er wel weer bij na een hoofdkwetsuur, maar mocht op het koude bankie plaatsnemen. Jelle begon in de basis. Peter Bakker werd bereid gevonden de vlag ter hand te nemen. Ik denk niet dat hij zijn debuut gauw zal vergeten.

Kwiek nam vanaf het eerste moment het heft in handen. Wat opviel was de enorme felheid en agressiviteit bij de thuisploeg. Valken leek een beetje overrompeld door al het sportieve geweld om haar heen. Duels werden veelal verloren en Kwiek vond heel makkelijk de vrije man op het middenveld en voorin.

De logische 1-0 voor Kwiek was verdiend, maar had nooit mogen tellen. Een diepe bal over de rechter kant leek een gevalletje buitenspel zoals je die zo vaak hebt. De arbiter dacht het beter te zien dan grens Peter en liet doorgaan. Na deze onverwachte beslissing was Valken al gezien. De spits, die wel meeliep in tegenstelling tot de Valken-verdedigers, kon de voorzet simpel intikken.

Oei. Na alle positieve woorden was dit toch een tegenvaller. Even werd teruggedacht aan de waardeloze serie voor de winterstop (1 op 18). Dit bleek echter een doemgedachte die de werkelijkheid geen eer aandeed. Voor de rust had Valken namelijk de opgelopen achterstand meer dan goedgemaakt. Het had hier in eerste instantie wel de hulp van de doelman nodig. Het schot dat Mark afvuurde op de Kwieker goalie leek houdbaar. Gelukkig stonden de beentjes iets te ver uit elkaar en de bal zag haar kans door het gaatje in doel te zweven.

Valken was terug in de wedstrijd, maar voetbalde nog niet fantastisch. Veel werd gekozen voor de lange bal en bijna net zo vaak zonder succes. Kwiek had na de bliksemstart ook het beste wel gehad waardoor het niveau van de wedstrijd niet bepaald hoog was. Een onvervalst degradatieduel dus. Valken had hier geen boodschap aan en wachtte haar kans af. Die kwam. Nobi vond met een mooie voorzet Lennard die tegendraads inkopte net buiten bereik van de ongelukkige Kwieker doelman.

Valken speelde daarna nog met 1 doel: de zwaarbevochten voorsprong verdedigen. Met voetbal had het niet veel te maken wat de roodgroenen lieten zien na rust. Kwiek drong aan, maar creëerde niet veel. 1 kans echt grote kans viel er te noteren. Dat was dan ook een enorme kans. Edwin Hoffer was namelijk al gepasseerd en de Kwieker speler hoefde alleen nog Mark Borst te verschalken. Dit bleek een te grote opgave. Samen met Nobi werkte de ingevallen rechtsachter de drukke zestien uit.

Dit voorval speelde zich af in de 80ste minuut. Daarvoor was wel het 1 en ander gebeurd wat niets met het voetbalspel te maken heeft. Allereerst was er de ongelukkige Jelle die na een knappe actie aan de rechterflank, tegen het ijzeren hek aanviel. Hij kon redelijk opgelapt worden, maar ongetwijfeld zit hij nu met pijn in de nek thuis op de bank.

Verder was er nog een heel naar incident met een selectielid in de hoofdrol. Het zou van hypocrisie getuigen als ik niets hierover vermeldt. Dit verslag lijkt me echter niet geschikt om nu heel diep op in te gaan. Ik beperk me in dit schrijven door te stellen dat we als spelersgroep afstand nemen van wat is voorgevallen. De komende weken zullen uitwijzen wat de gevolgen zullen zijn.

In de slotfase werd de aanvalslust van Kwiek steeds minder. De ploeg was duidelijk uitgeblust en leek niet meer te geloven in een goede afloop. Valken kreeg in de counter enkele aardige mogelijkheden. Uiteindelijk was het Rob die een eerdere misser goed maakte en de beslissende 1-3 intikte. Hij mocht daarvoor ploeggenoot Erik hartelijk bedanken omdat die dit goal grotendeels had voorbereid.

Op weg naar de kleedkamers was er weer onenigheid tussen enkele lieden van beide teams. Pfffff, wederom geen reclame voor Valken al moet dit voorval vooral in de categorie haantjesgedrag geplaatst worden.

Valken boekte dus een belangrijke overwinning. De voorsprong op de gevreesde degradatieplek is opgelopen tot 5 punten, met een wedstrijd nog tegoed. Het ziet er qua klassering dus iets rooskleuriger uit. Ik kan helaas niet zeggen dat vandaag alles goed is gegaan.