De Valken veteranen 1 is door de jaren heen een succesvol team. Over het algemeen worden de wedstrijden gemakkelijk of minder gemakkelijk in winst omgezet en vaak is het elftal kampioen geworden. Eigenlijk is ook dit jaar weer sprake van een kampioenschap, want het aantal verliespunten is beter dan de prestatie van het Naardense NVC dat op de bovenste plaats eindigde omdat het op kunstgras meer aan spelen toekomt. Dit jaar kende het seizoen een bijzonder slot: de bekerfinale.

Vrijdagavond 15 mei reisden de veteranen naar Uithoorn waar op het omvangrijke, indrukwekkende complex van Legmeervogels (voetbal, handbal, zaalvoetbal) het finaleweekend plaatsvond. Op veld 5 trad De Valken aan tegen FC Almere 2. Helaas kon het elftal niet op volle kracht acteren want om verschillende redenen waren aanvoerder Piet Vriend, Jan Koster, Sander Groot en Wilfried Laan niet in de gelegenheid te spelen. Als keeper werd zodoende Theo Hofland weer opgetrommeld, die eigenlijk halverwege het seizoen afscheid had genomen. Jan Koster stond geblesseerd en balend wel toe te kijken.

Het team kwam in Uithoorn uit met de volgende spelers: Theo Hofland, Karim Verkuijl, Frank Hand, Willem Cramer, Joris Groot, Marco Stapel, Marco Bakker, Sjaak Laan, Jos Dalmulder, Frank Lakeman, Ron Boon, Ruud Klaij, Sjaak Koster en Frits Greuter.

De tegenstander was een geduchte. Uit de uitslagen bleek dat ze in de competitie heel veel scoorden, maar bij de aftrap werd ook duidelijk dat ze in hun competitie 2 x 45 minuten deden. Met zoveel meer speeltijd zou De Valken ook boven de 100 goals uitkomen. Besloten werd deze keer 2 x 40 minuten te doen en dat betekende voor De Valken langer dan normaal. Zou dat ze opbreken?

Bij Almere waren ook duidelijk wat jongere spelers actief, maar het overall beeld was echt wel een veteranenelftal. In dat team was Charly Luske actief, die de meesten kennen als zanger. Probeer dat beeld van hem maar vast te houden want hij was af en toe irritant. Hij kon wel aardig ballen overigens. Sportief team met goede voetballers, dat FC Almere, dat er met De Valken een prima finale van maakte. Helaas viel een speler van FC Almere met een schouder uit de kom uit, dat was zeer pijnlijk en sneu.

Helaas voor De Valken was FC Almere de bovenliggende partij in de eerste helft. Niet dat De Valken slecht speelde, integendeel, maar waar De Valken hier en daar foutjes maakte, deden de tegenstanders dat bijna niet. Dat leverde een snelle goal op met een listige kopbal bij de eerste paal. De 2-0 en de 3-0 vielen eigenlijk ook iets te gemakkelijk. De Valken had meer weerstand moeten bieden in deze fase, want dan was er echter meer mogelijk geweest.

Bovendien had De Valken zelf ook kansen met een kopbal van Sjaak Laan en doelpogingen van Jos Dalmulder en Joris Groot, die beide keren beter hadden kunnen kiezen voor een pass op de vrijstaande Sjaak Laan.

De ruststand van 3-0 was voor bekerwinst natuurlijk al te hoog opgelopen. Toch slaagde De Valken erin ook na rust goed tegenspel te bieden. En de lange duur van de wedstrijd leek eerder in het voordeel van De Valken dan van FC Almere. Er was nog een aardig afstandschot van Willem Cramer en een schitterende treffer van Marco Stapel. Echter, hiervoor had FC Almere de vierde goal gemaakt. Dat was sneu voor Sjaak Koster die als keeper Theo Hofland had afgelost en tussendoor nog een schitterende redding had verricht.

Al met al een prima wedstrijd. De veteranen van De Valken hadden zich goed gemanifesteerd en met het aanwezige publiek (ongeveer 10 man uit Hem/Venhuizen en ook shirtsponsor Van Diepen Van der Kroef Advocaten toonde belangstelling langs de lijn) vierden ze in de kantine op het erepodium hun bekerresultaat onder een hevige DJ-dreun, met een wat kleinere beker dan FC Almere, maar toch een mooi aandenken aan het bekeravontuur. Het betekende waarschijnlijk tevens wel het afscheid van enkele veteranen. Zo stonden Sjaak Koster en Willem Cramer met de beker in hun hand na afloop ogenschijnlijk in gedachten hun fraaie Valkencarrières te herbeleven alsof daar een punt achter was gezet. Dit artikel wordt echter niet geschreven als afscheidsartikel voor welke speler dan ook, alleen al niet om niet onbedoeld de plank mis te slaan. Hoe het team er volgende seizoen uitziet is dus even afwachten, maar de ervaring leert dat De Valken ook dan weer een tot de verbeelding sprekend veteranen 1-team op de groene mat zal brengen. En die bekerfinale spelen smaakt naar meer!

Viva de veteranen 1 van De Valken!