Valken kon het voorin niet maken tegen Andijk en vooral niet afmaken. In de eerste helft speelde Valken aanzienlijk beter dan de thuisploeg, gesteund door meer supporters dan Andijk zelf op de been bracht. Valken was vooral op de helft van de tegenstander en er was de een na de andere aanval, maar het belangrijkste gebeurde maar één keer: scoren. Jeremy Vreeker schoof de bal in de verre hoek na een soloactie van Remon Leeuw. Met de ruststand 0-1 deed Valken zichzelf tekort. In de afronding maakten de aanvallers steeds een verkeerde keuze, of ze dribbelden te lang door, of ze schoten slap, of de voorzet was onnauwkeurig, steeds ging er iets fout.

Voor rust had Andijk ook een paar gevaarlijke counters laten zien, dus in de tweede helft kon het nog alle kanten op. Weer kreeg Valken met vooral Joris Molenaar, gelegenheidsaanvaller deze keer, Remon Leeuw en Rick Boon genoeg mogelijkheden om de wedstrijd naar zich toe te trekken, maar het afrondingsprobleem bleef hardnekkig opspelen. Kor Mantel deed vanwege het blessurerisico op kunstgras niet mee en dat scheelde zichtbaar scorend vermogen. Rick Boon en Remon Leeuw waren wel ijverig maar hadden hun dag niet en dat gold zeker ook voor Jeremy Vreeker die nogal gelaten speelde. De ware power werd wel geleverd door de routiniers Roan Groot, Mike Groot en Niels Timmer, maar het mocht niet baten. Andijk was wel effectief en wist drie goals op rij te maken, waarbij ook het verschil in snelheid in het voordeel van de aanvallers opvallend was.

Roan Groot tikte vlak voor tijd nog de 3-2 binnen maar daarna resteerde onvoldoende tijd om de stand nog gelijk te trekken. Een zure nederlaag, want Valken had Andijk al voor rust op een serieuze achterstand moeten zetten. Dat je dan nog de deksel op de neus krijgt, is een bekend voetbalwetje. Valken verliest de ploegen bovenin nu uit het oog en moet zich opladen voor het duel volgende week thuis tegen DWB. Nog dank aan Karim Verkuijl die bereid was te vlaggen.