Na het teleurstellend verlopen paasweekeinde stond De Valken er niet best voor. De concurrentie deed namelijk wel van zich spreken in positieve zin, waardoor onderin de rollen werden omgedraaid. Valken had op papier ook nog eens het zwaarste programma. SRC, Westfriezen en Alcmaria zijn niet de minste. Aan de andere kant, dit seizoen is iedere wedstrijd een loterij en waarom zou Valken niet eens het winnende lot kunnen trekken. Tegen Uitgeest bleek maar weer dat Valken dit seizoen hoge ogen gooit in de pechvogeltrofee. Een overduidelijke buitenspelsituatie werd om een nog onduidelijke reden weggewuifd door de jonge arbiter wat de inleiding was voor de fatale 2-1. De nederlaag kwam hard aan. Zo hard zelfs dat de redactie de hele week in diepe rouw was gedompeld en niet in staat was om van die wedstrijd een verslag te tikken. Hiervoor onze excuses.
Hoe dan ook, voor SRC ziet het er allemaal rooskleuriger uit. De medepromovendus doet vanaf dag 1 mee om de bovenste plaatsen. Dit terwijl de Schagenaars ternauwernood via de nakompetitie de stap omhoog wisten te maken. Na de winterstop gaat het dan wel iets minder, maar dat mag de pret aldaar niet drukken. Er heerste een prettige onspannen sfeer aan de Sportlaan. Toen de kantinejuffrouw door een ongelukkige beweging van een redactielid een stok van het tafelvoetbalspel in het kruis kreeg geduwd reageerde ze zeer luchtig: ‘Geef mij maar een andere stok daar’.
De spelers van SRC genoten ook van het lentezonnetje. Op een sukkeldrafje werd de warming-up afgewerkt en er werd ruim de tijd genomen voor een foto met de pupillen van de week. Valken constateerde deze lamlendigheid en rook bloed. Hier moest iets te halen zijn. De roodgroenen hadden afgelopen donderdag de zoveelste donderspeech te verwerken gekregen. Trainer de Haart verwees andermaal naar de slechte trainingsopkomst, het vele schelden op elkaar en de gebrekkige bereidheid om koste wat het kost in de 3e klasse te blijven. Gezien de trillende lippen bij diverse spelers die avond blijkt dat er nog niets mis is met de chemie tussen trainer en spelers.
De wedstrijd, onder toeziend oog van ongeveer 200 toeschouwers, moest gespeeld worden op een hobbelig veld. Gek genoeg leek Valken daar minste moeite mee te hebben. SRC deed eigenlijk maar wat. Via een erg makkelijk gegeven strafschop kwam de thuisploeg wel op voorsprong. Remco en de lange spits raakten met elkaar verstrikt en gingen beiden naar de grond. Het fluitje klonk en een ieder dacht aan een vrije trap voor Valken aangezien Remco een fikse schouderduw te verwerken kreeg. Helaas stond er nog geen minuut later de 1-0 op het bord.
De 1-0 was voor Valken het startsein om de duimschroeven steviger aan te draaien. SRC was ondanks de voorsprong niet in staat om iets goed te doen. Verschillende kansen dienden zich aan. Vooral de alweer teruggekeerde ‘good old’ Gerard Laan deed in deze fase van zich spreken. (Trainer de Haart: ik pas graag jonge jongens in). Meermalen schoot de routinier op de Schager goalie. Die leek echter onverslaanbaar. Behalve Gerard, waren ook Patrick, Dolph en Mark dichtbij een treffer. Telkens was de doelman een sta in de weg.
Lennard in verband met een lichte buikblessure oorspronkelijk op de bank gehouden moest toch vrij vroeg invallen voor de geblesseerde Mike. Dat bleek geen verzwakking. Lennard werd een constante plaag voor de SRC defensie. Na een aantal schotpogingen bracht hij Gerard in stelling die verwoestend met rechts de bal in het net joeg: 1-1. De laatste 10 minuten voor de rust deed SRC toch nog van zich spreken. De lange spits kwam zomaar oog in oog met Peter te staan, maar gelukkig voor De Valken pikte de doelman de te korte lob uit de lucht.
Na de rust kwam er een kleine kentering in het duel. Mede doordat Valken veel balverlies leed op het middenveld kon SRC steeds meer het initiatief nemen. De thuisploeg hanteerde veelal de lange bal op de gevaarlijke spitsen, maar de Roodgroene verdediging stond als een huis. Vooral Patrick was niet te passeren. Hieruit blijkt maar weer dat de Grootebroeker op die plek thuishoort (bescheiden mening van de redactie). Valken worstelde met zichzelf in deze fase. Veel gepraat, vooral door Gerard zelf, haalde de ploeg uit het ritme. Na het ontvangen van een gele kaart bedaarde de doelpuntenmaker eindelijk.
Toeval of niet, na de gele kaart kreeg Valken weer meer grip op de thuisploeg. Het resultaat was een open duel waarin beide ploegen voor de winst gingen. Valken maakte de meeste indruk, maar een aantal goed opgezette aanvallen leverde geen grote kansen op. Vijf minuten voor tijd was daar dan toch de 1-2. Jos, in de basis gestart, opende vanaf links op de sprintende Lennard. Die liet de bal eenmaal stuiteren en haalde vol uit. De keeper had op dit schot geen antwoord en de bal verdween tegen de touwen. De doelpuntenmaker zette een lange sprint in om de winnende goal de vieren met de trainer.
SRC kon in de slotminuten niets meer uitrichten. De overwinning was verdiend, maar zoals iedere wedstrijd dit jaar op het tandvlees binnengehaald. Nog het vermelden waard is de invalbeurt van Kees K., die daarmee in zijn 39e levensjaar zijn debuut maakte in de 3e klasse.
Aangezien de concurrenten allen verloren kreeg de overwinning nog extra lading. Uiteraard zijn we er nog niet, maar dit een geweldige opsteker voor de club. Overigens leek bij SRC niemand te rouwen om de nederlaag. De supporters zaten er ontspannen bij en dronken rustig hun biertje. Niet iedereen was even blij, aangezien een aantal Valkensupporters onaangenaam verrast werden met een bon voor fout parkeren.
Desondanks hoop ik voor de kantinejuffrouw dat ze haar favoriete stok nog gekregen heeft.
