Eindelijk, na 6 weken rust en een aantal regenachtige trainingsavonden, mochten de mannen van Valken 1 weer eens de weide in. Er stond wederom een thuiswedstrijd op het programma en wel tegen Zwaagdijk. In de eerste wedstrijd hield de verrassend goed acterende promovendus Valken op 2-2 terwijl Valken tot 5 minuten voor tijd nog 0-2 voorstond. Valken was dus gewaarschuwd, vooral omdat Hauwert 2 weken hiervoor ook al als thuisploeg het onderspit moest delven. Motto van de dag werd: winnaars hebb(en) een plan, verliezers een excuus.

Valken had nog meer zorgen. Vrijwel de gehele achterhoede, plus vervangers waren door blessures niet in staat om te spelen. Ruud, Nobi, Papa Jos, Mark B en Ivo mochten langs de kant toekijken. Alleen Ivo deed dit met een trainingspak aan. De vele afwezigen noopten coachen Vriend tot rigoreuze wijzigingen in de opstellingen t.o.v. de laatste wedstrijd voor de winterstop. Niels Kool werd tot laatste man gebombardeerd. Mike en Jasper, de enige echte verdedigers stonden in de mandekking. Meer verdedigers waren er niet, dus konden ze ook niet opgesteld worden. Mark zakte een linie terug waardoor Bart centraal voorin kwam de spelen. Rahim begon op de bank en Paul kreeg na ruim 4 maanden blessureleed weer eens basisplaats toebedeeld. Verder geen bijzonderheden tot zover.

Vanaf de eerste minuut werd duidelijk dat alle voortekenen niet hadden gelogen. Zwaagdijk was de ploeg met het meeste balbezit en speelde ook verzorgder. Gelukkig kregen de aanvallers geen poot aan de grond zodat er niet veel gevaar ontstond voor het Hemmer doel. Alleen een kopballetje uit een vrije trap deed even de Hemmer harten stilstaan, maar de bal zweefde voorbij het doel van Frank. Valken zette hier weinig tegenover. Eigenlijk viel er niet één 100% kans te noteren, voor geen van beide ploegen. Valken leed extreem veel balverlies voorin en dat is lastig voetballen als opbouwen van achteruit niet mogelijk is. Er waren immers niet veel verdedigers om dat uit te voeren. Op het middenveld was het ook al dringen, want beide ploegen speelden daar met veel mensen op een kleine ruimte. Het was nog net geen kippenhok al werd er wel het nodige gekakeld.

Na rust kreeg het publiek min of meer hetzelfde spelbeeld voorgeschoteld. Zwaagdijk kende meer balbezit en Valken loerde op de counter. De beginfase was van Valkenkant chaotisch en Zwaagdijk werd een paar keer gevaarlijk. Eenmaal ontsnapte Valken toen vlak voor de goal een langdurige scrimmage ontstond en geen van beide ploegen de bal echt vaart kon meegeven, en waarin Zwaagdijk recht dacht te hebben op een strafschop wegens vasthouden. Even later bokste Frank een knap genomen vrije trap uit doel.

Na een tiental minuten ebte het offensief van Zwaagdijk weg en kreeg Valken ook een paar kansen. Marco kreeg zomaar alle ruimte om alleen op goal af te gaan, maar hij punterde de bal te recht en te zacht. De linksvoor ruimte even later het veld voor Rahim. De invaller kreeg direct een kans om het ongelijk van de trainer te bewijzen. Hij werd door Bart gelanceerd vanaf de middellijn. Dat is nog een heel eind en eenmaal bij doel verloor hij niet even het contact met de bal waardoor die in handen kwam van de doelman.

Toen was het weer de beurt aan Zwaagdijk. Zij kregen een kwartier voor tijd de kans op de overwinning. Het schot van tien meter voor de goal ging toch wel ruim over, waardoor Valken overeind bleef.

Dit verslag doet denken dat het om een spectaculair duel ging. Dit is allerminst het geval. Hoewel in eerste instantie de spelers hiervoor aangerekend moeten worden, was het toch vooral de leidsman die ieder sprankje leven uit de wedstrijd floot. Ieder duel om de bal werd afgefloten en ieder vleugje emotie werd genadeloos gestraft. De beste man verloor zijn ‘zicht’op het laatst een beetje toen hij een forse overtreding van Bart over het hoofd zag tot woede van Zwaagdijk. Het slachtoffer werd het veld afgedragen en Zwaagdijk moest de laatste minuten met 10 man uitspelen.

Valken, dat zich intussen had verzoend met de 0-0, kreeg ver in de blessuretijd meer dan waar het recht op had. Zwaagdijk verspeelde onnodig de bal in eigen zestien. Mark frommelde de bal vervolgens naar Rahim die geheel vrijstaand én volgens Zwaagdijk in buitenspelpositie, de bal hard in de touwen schoot. Heel Valken en aanhang vierde het doelpunt uitbundig en even was het matige spel van de dag vergeten.

Het duurde niet lang eer de scheidsrechter affloot. De roodgroene armen gingen de lucht in, de blauwe hingen naar de grond. Zwaagdijk droop teleurgesteld af. In hun ogen had de scheidsrechter het gedaan (daar hebben we het excuus). Of het buitenspel was? De meningen waren verdeeld. Valken was in de gelukkige omstandigheid dat de arbiter ook in dit geval volledig op eigen waarneming afging, zoals al het hele duel het geval was.

Wat heeft deze wedstrijd ons geleerd? Dat we 2 puntjes dichterbij Apollo zijn gekomen. Het gat is nog te groot om het te kunnen hechten, maar het is een begin. Verder moeten we concluderen dat we vandaag weliswaar een plan hadden, maar zonder geluk vaart niemand wel. Qua inzet en organisatie klopte het aardig. In balbezit bracht Valken echter te weinig. Daar moet de ploeg de komende weken aan werken, want er komen nog genoeg zware dobbers aan. Voorlopig koesteren we de overwinning en laten we wel wezen, de 1-0 van gisteren compenseer prima de onverdiende en ongelukkige 2-2 van vorige keer.

Volgende week mogen we richting Schermerhorn, maar eerst volgt dinsdag nog een oefenpotje tegen Grasshoppers. Een goede gelegenheid voor enkele terugkomers om wedstrijdritme op te doen. Want hoewel we zeer tevreden mogen zijn over de mensen die gisteren de verdedigende posities innamen, het is toch prettiger om meer dan 2 fitte verdedigers in de selectie te hebben.