De schrik sloeg de spelers om het lijf bij het zien van de opstelling op het grote bord. Wat had de coach nu toch verzonnen? Gelukkig bleek al snel dat het om de opstelling van het 2de ging, maar iedereen was wel op scherp gezet. Tenminste, dat leek zo.

Valken mocht aantreden tegen WMC. Een ploeg met zeer wisselvallige resultaten en net zo onberekenbaar als een hele hele moeilijke rekensom. Bovendien waren we de 3-0 nederlaag in het vorige onderlinge duel nog niet vergeten. Al met al was het een uitgelezen kans om een goede stap te zetten naar de felbegeerde 4e plaats aan het einde van de rit.

Valken miste naast de langgeblesseerden Paul en Bart, Michiel, Ruud en Nobi. Toch zomaar weer 5 (potentiele) basisspelers. Maar de schade is wel eens groter geweest, dus er was geen reden tot klagen. Joost en Jan werden bereid gevonden op de bank plaats te nemen.

Valken begon met de wind in het aangezicht, oftewel tegenwind. Vanaf minuut 1 hadden de roodgroenen opvallend veel moeite een medespeler te vinden. Van combinatievoetbal was al helemaal geen sprake en de lange bal bleek geen goed alternatief omdat WMC genoeg lengte mee had gebracht.

WMC ‘kreeg’ zodoende het overwicht en ging op zoek naar een voorsprong. De ploeg bevat veel individuele kwaliteit en een aantal gelukzoekers voorin. En als je zoveel de bal hebt, dan lukt ook wel eens wat. Valken, dat zelf in de eerste 30 minuten niets klaarbracht, moest lijdzaam toezien hoe de tegenstander een paar keren dichtbij een goal was. Toch kon ook WMC niet veel uitrichten en zo ontstond een matig duel met vooral veel gepraat tot frustratie van de arbiter die op een zeker moment zelfs de aanvoerders verzocht hun teamgenoten in bedwang te houden.

Valken kreeg welgeteld twee mogelijkheden voor rust. Eenmaal werd Jos vrijgespeeld, maar hij schoof de bal in het zijnet en vlak voor rust kon Mark zomaar alleen op doel af na een blunder bij WMC en hij faalde niet: 1-0.

Valken had de pot nog lang niet binnen en daar kwamen de mannen snel achter. De thee had het darmkanaal nog niet bereikt of de 1-1 lag achter Frank. Valken schrok even wakker en ging verwoed op jacht naar een nieuwe voorsprong. Die kreeg het in de schoot geworpen toen een WMC-verdediger zijn eigen doelman passeerde na een dieptebal van Joris op de instormende Rick.

Maar helaas kon Valken opnieuw niet lang genieten van de voorsprong. WMC kreeg alle ruimte en vrijheid om de goal voor te bereiden. Een op het oog simpele combinatie was de Valken defensie te machten en van dichtbij roste de WMC aanvaller de bal met Frank en al het doel in.

Valken had niet veel aan een gelijkspel en zocht wederom de aanval. Eerlijkheid gebied te zeggen dat dit in de praktijk niet veel voorstelde. Er ging gewoon heel veel mis. Balbezit was vaak van korte duur en het spel werd er dus niet beter op. In plaats van genoegen te nemen met de zwaarbevochten 2-2, wat achteraf niets eens zo’n gekke uitslag was geweest, werd er her nodige risico genomen om de winnende treffer te forceren. Veel verder dan een aantal vrije trappen en corners leverde dit niet op. De vooraf als matige doelman van WMC werd amper op de proef gesteld.

WMC, dat na de 2-2 ook niets meer creëerde, leek meer bezig met PSV-Twente, getuige de discussies op het veld. Des te frustrerender voor Valken dat zijn hoofd bij de wedstrijd had, maar zonder enig idee hoe de 3-2 gemaakt moest worden. De ellende bereikte zijn hoogtepunt toen vlak voor tijd een verloren gewaande bal via de rug van Joost voor de voeten viel van de handige middenvelder die de bal tot zijn eigen stomme verbazing in 1 keer strak in het hoekie legde. Zelfs een puntje was Valken deze middag niet gegund, want in de resterende minuten gebeurde er in het vijandige strafschopgebied niets vermeldenswaardig meer, zoals feitelijk de hele wedstrijd.

Goed, om het positief af te sluiten. Alles heeft Valken nog in eigen hand. Maar het zal de komende weken veel en veel beter moeten. Dat zullen de spelers zelf ook realiseren en waarom zou het ook niet kunnen? Volgende week wacht de uitwedstrijd tegen Berkhout. De ploeg van lokale herkendheid Ton Jung heeft dit kalender pas eenmaal gewonnen. Laten we hopen dat ze deze trend voortzetten.