Doelpunt Tim wonderschoon.

Deze week heb ik absoluut geen tijd om een verslag te maken van de wedstrijd van B1 tegen KFC. Maar ik zou Tim tekort doen als ik zijn doelpunt niet zou vermelden op de site.

Het was zondag 3 mei 2009 negen minuten na 10.30 uur op het C-veld van het prachtige Valkencomplex. Er was een waterig zonnetje dat moeite had om enige warmte af te geven. Net als je dacht, “mmmhh lekker” schoof er weer een wolk voor deze warmtebron en voelde het onmiddellijk kil aan. Het stoeltje voor de coach was lichtjes natgeregend en het aantekenpapier vertoonde een wat rimpelige structuur door het vocht. Toeschouwers wisten niet of ze de pijpen aan de aanritsbroek moesten laten of verwijderen. Paraplu’s vertoonden een fantastische Zwanenmeer-ballet. De tulpenbollenboeren vertrouwden niet op Pluvius, de Romeinse oppergod Jupiter als regengever, want de beregeningsinstallatie tikte ritmisch als grootmoeders pendule op de schoorsteenmantel. Het gras, kort maar wel overladen met afgemaaid gras, was licht vochtig als de lippen van Holland’s Next Top Model Kim Veenstra.
Naast het Valkenveld was er een wedstrijd dressuur en de dampende paarden en pony’s reden schuimbekkend hun rondjes, althans een ingewikkeld lijnenspelpatroon tussen verschillende letters die in een onlogische volgorde langs de baan waren opgesteld. Niemand was zich nog bewust dat de A1 hun laatste kans op een kampioenschap later die middag zouden verspelen door een gebrek aan vertrouwen in hun eigen kunnen en het ontbreken van hun leermeester Rien die door rugpijn genoodzaakt was onder klamme lappen te blijven. Op het bitumen handbalveld was er een spannende strijd van de Valken handbal.
Kortom, het was een dag met heel veel gezichten en ieder had veel plezier in zijn eigen sportbeoefening.
De altijd goed leidende scheidsrechter Alex had een overtreding gezien van een KFC-er. Niet dat die direct het formaat had van de PSV-er Mendez later die dag maar het was zeker de moeite waard om een freekick aan de Valken toe te kennen. De afstand tot het doel was 34,80 meter. Diegene die de vrije trap moet nemen heeft vertrouwen en lef nodig en Tim Groot ging onmiddellijk achter bal staan en gebaarde druk dat dit wel eens zijn moment zou kunnen zijn.
Het was de afstand voor Tim omdat dat ook ongeveer de afstand is waarop hij elke dag oefent tegen die gigantische schuur bij hem op de Middenweg. Hij pakte bal op en deed die onder zijn shirt in de wetenschap dat een ander dan zijn moeder Erna de wasbeurt had. Zorgvuldig werd elk van de 36 lederen vakjes waarvan de bal is gemaakt drooggewreven en die met het ventieltje kreeg extra aandacht door er nog eens tegen aan de blazen. Een intense kus op het leer volgde. Nadat hij zo zijn goedkeuring had bevestigd, plaatste hij de bal niet op de plaats van de overtreding maar hij ging nog eens 50 centimeter achteruit op 35,30. Hij keek nog eens aandachtig naar het gras en kamde dat zorgvuldig naar links en rechts zodat er een scheiding ontstond zoals in de vijftiger jaren de meeste mannen hadden in hun haar met behulp van Brylcream. Zelfs een enkele kleine weerstand zou fataal kunnen zijn. Tim keek schuin naar zijn ouders die met een kort knikje een soort van goedkeuring gaven. Hierop nam hij tien kleine stapjes achteruit en maakte met zijn linkervoet een paar bewegingen die op het dressuurveld daarnaast zeker punten zou hebben opgeleverd. De kicksen werden op onregelmatigheden gecontroleerd en OK bevonden. Een laatste bries voor de aanloop die subtiel werd ingezet. Hij verhoogde zijn snelheid zonder tot een ren te komen en zijn passen waren afgemeten. Zijn linkervoet kwam precies op de juiste afstand van de bal en zijn rechter ging met een groot gevoel naar de bal die vervolgens van zijn plaats verdween in de richting van het doel. De barrière die KFC had gemaakt maakte nog een klein sprongetje maar ze zagen zelf al dat dat zinloos was. De ploert ging in een perfecte glijvlucht over hun hoofden in de richting van de keeper. Die deed nog een uiterste poging om in de richting van de ploert te gaan maar hoe hij ook zijn lichaam strekte, het was kansloos. De bal raakte, nee kuste teder, zowel de bovenligger als de staander en kwam met een plopje tegen het net. Een fantastische vrij trap en de vreugde deelde hij met zijn team die hem in staat hadden gesteld om te excelleren.
Dank je wel voor deze wonderschone goal.