De Valken – Zeevogels. Dat is natuurlijk een verleidelijke confrontatie om met gevleugelde clichés te smijten. Ik zal u die besparen. De scheidsrechter dacht hier anders over: “ze hadden beter dhr Duif kunnen vragen voor deze wedstrijd”. Een vogel zingt zoals hij gebekt is zullen we maar zeggen. Shit, nou doe ik het toch.
Anyway. Na de flinke nederlaag tegen Woudia was de ploeg gebrand op revanche. Er zijn betere tegenstanders te bedenken dan Zeevogels om dit te bewerkstelligen. De ploeg uit Egmond had nog niet verloren en hield tegen Woudia eerder dit seizoen verdienstelijk de nul.
Valken trad aan zonder Mark B. en Erik. Eerstgenoemde deed een stapje terug ten faveure van jongeling Kees. Laatstgenoemde had teveel last van een lichte blessure. Hierdoor kwam een plaatsje vrij die ingenomen werd door Rick R. Die mocht het in de punt proberen met “good old” Rick H. achter hem. Verder waren er nog wat omzettingen in het elftal wat illustreert dat coach Mario allerminst te spreken was over de teamprestatie tegen Woudia.
De wedstrijd begon aardig voor Valken, maar al snel bleek dat Zeevogels een aardig potje kon ballen. “De stugge ploeg”, die ons door tipgevers werd beloofd, had toch ook vooral een paar leuke voetballers in het elftal. Valken ontsnapte aan een achterstand toen Theo’s vlagsignaal pas in 2de instantie werd gehonoreerd door de arbiter. Dat had een waarschuwing moeten zijn, maar even later voltrok zich vrijwel dezelfde volgorde van gebeurtenissen. Steekbal, diepgaande spits, doelpunt. Opnieuw stond de verdediging vogeltjes te spotten in plaats van de verdedigen.
Valken was iets minder op het veld, maar zeker niet kansloos. Een vrije trap van Mark werd van dichtbij ingekopt door Rick H. . De doelman hield de bal met meer geluk dan wijsheid uit doel. In dat duel botsten de hoofden van Rob en Rick tegen elkaar. Beide spelers moesten zich laten vervangen met hevige hoofdpijnen en duizeligheid. Een fikse tegenvaller voor De Valken en vooral ook naar voor de slachtoffers.
2 spelers weg, dat betekent uitdagingen in de organisatie. Helaas overleefde Valken de wenperiode niet. Toch had het allemaal anders kunnen zijn. Lennard kopte een hoekschop via een verdediger op de lat. Valken was nog bezig die teleurstelling te verwerken toen nog geen 20 seconden Paul voor de 2de keer mocht vissen. Chris toucheerde een matige voorzet zodanig dat de bal in de verre hoek rolde. Daar gingen wel diverse verloren duels aan vooraf. Laten we zeggen dat Valken het onheil over zich afriep.
De Hemmers waren nu helemaal de kluts kwijt. Niet geheel onlogisch, maar wel jammer. De dodelijke 0-3 viel ook nog voor rust zodat het pleit bijna al beslecht was. Een foutieve opbouw en lankmoedig ingrijpen lag hieraan ten grondslag. De bal werd wel fijn binnengeschoten.
0-3 is in principe een verloren zaak. Laten we eerlijk zijn. Toch ging Valken volle bak in de 2de helft om te redden wat er te redden viel. Van Zeevogels werd weinig meer vernomen. Met veel druk naar voren dwong Valken de tegenstander ver terug. Er waren ook genoeg kansen om de spanning in de wedstrijd terug te brengen. Lennard en Mark waren ongelukkig in de afwerking. Alleen Sam tikte de bal handig binnen uit een hoekschop.
Nadat Lennart een reuze kans op 2-3 had laten liggen (hij kopte tegen de doelman op na een mooie voorzet van Rick), zakte het laatste beetje moed in de Roodgroene schoenen weg. Wel jammer, want de aansluitingstreffer had voor een leuk laatste kwartier kunnen zorgen. Maar goed. Het wilde deze zondag maar niet meezitten.
Al met al kun je de nederlaag niet onverdiend noemen, maar qua kansen had het ook anders kunnen lopen. We hoeven dus ook niet wanhopig te worden na de 2de nederlaag op rij.
Goed. Terug op aarde. Valken staat weer gewoon in de middenmoot. Het verliest bovendien 2 belangrijke pionnen voor naar verwachting enkele weken. Ik wens beide heren beterschap en hoop ze snel weer terug te zien. Valken maakt zich op voor een uitwedstrijd tegen WMC. Op papier een ouderwetse middenmootkraker. Ik weet niet hoe u het heeft, maar ik kan niet wachten.
Tot volgende week.
