Ja. Daar stond ik dan toch maar weer. In verband met spelerstekorten in de selectie had ik de eer om 15min. het eerste bij te staan. Het was inspirerend om deel uit te mogen maken van een team mannen die ervoor gingen. Die elkaar corrigeerden op een constructieve manier en 90min lang puur voor de winst gingen. Die positieve houding loonde zich uiteindelijk dankzij een 0-1 overwinning in Hensbroek op Apollo. Een uitslag die slechts een deel van de krachtsverhoudingen weergaf.

Hoe anders was het enkele uren eerder op veld B in Oosthuizen. Daar mochten de A-junioren aantreden tegen de nummer laatst van de competitie. Na 3 wedstrijden zijn de krachtsverhoudingen nog niet helemaal duidelijk, maar een teken is het wel. Dus hadden wij de stillen hoop dat wij na vandaag de top in het vizier zouden houden.
Iedereen was bovendien fit, het was mooi weer en het veld zag er prima uit. En dan nog die karrenvracht aan lovende woorden en zelfvertrouwen na de demonstratie van vorige week. Kortom. Schrijf maar bij die punten.

In Oosthuizen aangekomen vernam ik dat de tas in Hem was achtergebleven. Dat was al een kleine tegenvaller. 1 voordeel: je hebt meer tijd voor de bespreking. Achteraf was al het stemgeluid van de begeleiding voor niets. Maar goed, van tevoren konden we dit niet weten. Zonder dollen, dit is dodelijk voor de voorbereiding. Dit was de laatste keer dat ik rechtstreeks naar een uitwedstrijd ben gereden.

Het begin van de wedstrijd zag het er nog hoopvol uit. Rick gaf met rechts een mooie voorzet waar Jaapie “Zaag” alleen maar tegenaan hoefde te lopen. Helaas miste hij de bal op een teenlengte.
Daarna werd al snel duidelijk dat Valken niet de macht en motivatie had om de prestatie van vorige week te evenaren. Oosthuizen ging er voor de volle 100% voor. De ploeg had wellicht iets minder kwaliteit dan Valken, maar hun strijdlust maakte dit meer dan goed. Tot de rust ging het nog gelijk op. Kor en Mike (pingel) maakten respectievelijk de 1-1 en 2-2. Zo gingen we ook de rust in.

Na de rust hoopten we natuurlijk op een ommekeer. Oosthuizen had echter een geheim wapen. De ingevallen rechtsvoor bleek een ware pleeggeest voor de verdediging. Nu werd hem ook weinig in de weg gelegd. Dankzij zijn acties werd het binnen no-time 6-2 voor de thuisploeg. In het vervolg wist Mike met enkele curieuze reddingen de schade te beperken.
Het spel van Valken was in deze fase echt heel slecht. Positioneel, passing, duels, alles ging fout. Niet tegenop te coachen. Maar het ergste was de lamlendigheid en gebrek aan fitheid die de hele wedstrijd de ploeg beheerste.

Jelmer kopte in de slotfase nog de 6-3 binnen. Er hadden nog meer goals meer gemaakt kunnen worden, maar de afwerking liet ook te wensen over. Gelukkig floot de scheidsrechter daarna snel af en dropen wij af naar de kleedkamers voor een frisse douche.

Snel vergeten. Ik ga verder niet in op enkele incidentjes op het veld en in de kleedkamer. Dat zullen we maar onder het kopje “frustratie” leggen. Of het moet te weinig slaap geweest zijn. Daar kun je ook chagrijnig van worden.

Volgende week mogen we aantreden tegen de gedoodverfde titelfavoriet Spirit’30. Ik hoop maar dat we dan beter voor de dag komen.

Ik kom later in de week nog met een nieuwe Bali-tussenstand. Sponsoren kunnen zich nog altijd melden.